Een week vol vriendschap en liefde

Ook al had ik het een beetje moeilijk om afscheid te nemen van de mama en de papa, toch had ik ook iets om naar uit te kijken. Ik mocht namelijk rechtstreeks van de vertrekhal naar de aankomsthal, want Lindsey kwam aan met het vliegtuig waarmee mijn ouders vertrokken! Ook al heb ik het hier erg naar mijn zin en kan ik het goed vinden met mijn roommates, toch is het anders om een vriendin van thuis hier te hebben.

Dinsdagochtend deden we eerst krachten op door churros con chocolate uit te proberen en daarna gingen we Huelva verkennen. Eerste stop op het programma was de campus waar ik les heb. Ik dacht dat het misschien wel eens leuk was voor Lindsey om zich een beeld te kunnen vormen van wat hier een campus is, want dat is toch wel een beetje anders dan in België.

In de namiddag wandelden we door het stadscentrum van Huelva, we gingen hier en daar een winkel binnen en aten in de late namiddag tapas met één van de Roemeense roommates, Viorica. We hielden ook angstvallig de vluchtinformatie in de gaten, want woensdag (14 november) was er een ‘huelga general’ (= algemene staking) gepland in Spanje! We moesten dus ook wat extra inlichtingen inwinnen over de bus van Huelva naar Sevilla. We werden gelukkig gerustgesteld en kochten voor de zekerheid alvast onze bus tickets. ’s Avonds gingen we ontspannen op de voetgangersbrug en pikten er de zonsondergang mee.

 

Woensdag geraakten we met één van de weinige bussen die reden in Sevilla. We merkten niet erg veel van de betogingen en genoten van al het moois. We hoorden nu en dan een soort van kanonschoten en ik dacht dat ik wist waarvoor dat was: “om de duiven weg te jagen”. Niet dus! Want naarmate we dichter bij het historisch centrum kwamen, drong het tot ons door: dit had te maken met de betogingen tegen de besparingen. We kwamen middenin een grote protestactie terecht:

 

Gelukkig werden de toeristische trekpleister goed afgeschermd door de politie en konden we op ons gemak de toerist uithangen. Ik nam Lindsey dan ook mee naar wat ik het mooiste plekje van Sevilla vind: Plaza de España.

 

Woensdagavond was het helaas tijd om afscheid te nemen van Lindsey. Stiekem verlangde ik toch wel een beetje naar die woensdagavond, want ik mocht alweer rechtstreeks van de vertrek- naar de aankomsthal lopen. Ik was in de zevende hemel, want mijn Sandertje kwam me bezoeken! Ik was opgelucht dat ik hem kon doodknuffelen, want ik had er even voor gevreesd dat ze bij Ryanair ook zouden staken. Ze zouden het nogal gehoord hebben!

Sander had me al vergezeld naar Huelva om een appartement te zoeken, dus de stad had hij eigenlijk al gezien. Dit bezoekje was dus eerder om van elkaars gezelschap te genieten en niet zozeer om hem te tonen waar ik zoals mijn dagen slijt. Het werd dus een luilekkerweekend! Helaas werd mijn liefje een beetje ziek tijdens zijn bezoek, maar ik heb hem met plezier verzorgd :D! Veel foto’s zijn er helaas niet van zijn bezoek; we hebben dan ook niet erg veel interessants gedaan :p.

Zondagochtend zijn er opnieuw traantjes gevloeid bij het afscheid, want ik moet hem opnieuw voor een maand missen. Nu is het dus wel en niet aftellen naar Kerstmis. Dan zie ik iedereen terug, maar ik moet dan ook richting het (veel koudere!) Belgenlandje. Gelukkig heb ik tussenin nog heel wat bezoekers.

Dit weekend ga ik zelf de bezoeker uithangen bij Febe in Oviedo! We houden er een mini-familieweekend, want neef Tom en Bram en nicht Hadewych zijn er al sinds gisteren op bezoek. Ik sta te trappelen om ook te vertrekken!